Samen met mijn freelancende vriendin ben ik op een zogeheten work-acion, a working vacacion. Oftewel we hangen de digital nomad uit, maar dat krijg ik gewoon echt mijn strot niet uit. We hebben onze vaste werkplekken voor twee weken verruild met een huisje op een afgelegen heuvel, met een heus zwembad en een uitzicht over mango- en avocadoplantages.

Waarom? Als een klein voorproefje op een langgekoesterde droom: een eigen optrekje in deze regionen, om zo nu en dan het druilerige klimaat in Nederland te kunnen ontvluchten en hier onze werkzaamheden voort te kunnen zetten.

Een nieuwe ervaring. En dat brengt nieuwe inzichten. Al in de eerste paar dagen van de twee weken die we hier zijn heb ik nog veel meer vragen maar ook een aantal antwoorden gekregen over mijn werk, passies, keuzes, struggles en de oneindige zoektocht naar een balans in alles wat ik doe.

De lessen die ik hieruit heb getrokken, staan hieronder uitgeschreven. Om vast te leggen voor mezelf en om deze lessen niet te vergeten als we weer terug zijn in Nederland. Maar misschien heb jij er ook wat aan.

Inzicht 1: doe (af en toe) dingen waarvan je denkt dat het moeilijk is of zelfs niet kan

Op zich hadden we geen lange aanloop nodig om de knoop door te hakken en een aantal weken weg te gaan, maar het was niet een heel makkelijke beslissing. Samen hebben we meerdere verre reizen gemaakt naar andere continenten, maar dat was echt vakantie (is het ‘op reis’ of ‘op vakantie’, maar dat is een andere discussie): we hadden onze opdrachtgevers ingelicht dat we niet beschikbaar of bereikbaar waren. Maar deze keer wilden we onze ‘vakantiedagen’ niet inruilen om in het buitenland te verblijven. We wilden doorwerken voor onze opdrachtgevers en buiten werktijden vakantie vieren. Fifty/fifty, zeg maar.

Maar werkt dat wel en kan dat allemaal wel? Wat vinden opdrachtgevers daar nou van? Kan ik zomaar weg en mijn keuze hierin doorzetten? En al die lopende opdrachten dan?

Soms moet je dingen doen die onmogelijk lijken. Dit heb ik meerdere keren ervaren. Gewoon een e-mail sturen naar een reclamebureau in Buenos Aires met de vraag of je daar stage kan lopen. Aan je werkgever vragen of je 5 weken op reis kan in een drukke tijd. In enkele weken de knoop doorhakken, je vaste baan vaarwelzeggen en voor jezelf beginnen…
Soms lijken dingen onmogelijk, maar wanneer je écht een keuze maakt vallen de puzzelstukjes opeens op hun plek en laat je het toch slagen.

Het klinkt zo logisch maar voelt soms het alsof sommige dingen niet binnen je macht liggen. Dat ligt het echter vaak wel. Jij maakt de keuzes, jij kiest je weg.

Inzicht 2: Een succesvolle werkdag is niet per se van 9.00 tot 17.00 uur

Het is vrijdagmiddag 16.45 uur. Ik kom net onder de douche vandaan waar ik het zwembadwater en zonnebrand van me af heb gespoeld. Normaal heb ik nu een werkdag achter de rug die is gestart om 9.00 uur en die nu eindigt in een vrijdagmiddagborrel.

Ik werk gewoonlijk van 9.00 tot stipt 17.00 uur. Die regel heb ik mezelf opgelegd om niet te vervallen in overwerken en overwerktheid, en ik sta er nog steeds volledig achter. Het pakt tot op heden ook nog goed uit, hoewel buiten kantooruren het hoofd natuurlijk nog steeds wel doorgaat met het verwerken van ideeën en concepten.

Nadeel van de regel, is dat het gevoel ontstaat dat ik ook echt tot 17 uur op kantoor móet zitten/staan (jawel, sinds kort de trotse eigenaar van een stabureau). Ook als het een middag rustiger is, als ik geen mailtjes krijg en de inspiratie eerlijk gezegd ook wel op is.

Wat ik in Andalusië ervaar, is dat het prima is om van 9.00 tot 13.00 uur te werken en de middag op pad te gaan. Ik ben dan ook telefonisch bereikbaar voor opdrachtgevers en partners. Tijdens een rondrit door de prachtige omgeving komen bovendien ideeën opborrelen voor die ene pay-off, dat gekke guerillamarketingidee of die keyvisual voor een nieuwe campagne. Inspiratie zit in alles. En het is niet altijd nodig om constant ‘bezig’ te zijn. Bezig zijn, is niet hetzelfde als werken. Soms is het beter om eventjes ‘niks’ te doen, zodat uit dit niks weer iets kan ontstaan. Zoals zojuist gebeurde onder de douche, toen ik bedacht dit op te schrijven.

Inzicht 3: Onderzoek de dingen die je leuk vindt

Open deur, ik weet het. Maar het is ook helemaal niet zo gek dat je soms gewoon doet wat je doet, om lekker in die bekende trein blijven zitten. Doen waar je goed in bent en daar beter in worden. Ik voel me als een vis in het water wanneer een gesprek over branding, positionering of ontwerp gaat. Een heerlijk gevoel. Ik voel me zelfverzekerd in dit soort situaties en durf hierbij een stelling in te nemen en hier echt achter te staan. Maar naast ontwerpen en het bedenken van brandingoplossingen vind ik nog zóveel meer dingen leuk. Ik blijf nieuwe vormen van expressie ontdekken en onderzoek of ik daar meer mee wil.

Zo schrijf ik al jaren scripts voor bewegend beeld, verzorg ik de art direction voor commercials en vind ik het leuk om speelfilms (technisch) uit te pluizen en korte films met mijn telefoon of GoPro te maken. Maar om bewegend beeld ook aan te bieden onder de vlag van Buenaparte? Oef, spannend. Maar na het vinden van een gedegen partner – mijn oud-stagiair Daan – durfde ik deze stap te maken. En wat is er leuker dan samen op onderzoek te gaan en de wereld van video te gaan ontdekken?! Nieuwe mogelijkheden, allemaal spannende nieuwe ontwikkelingen en zoveel nieuwe energie. De eerste echte video-opdracht was natuurlijk wel gewoon retespannend, maar ook erg gaaf! En het resultaat mag er wezen.

En wat dacht je van het schrijven van dit verhaal? Iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan, maar ook erg leuk vind. Mijn ‘why’ is dan ook nog steeds treffend: (be)denken en creëren.

Inzicht 4: Stuur aan op je eigen keuzes en deel je doelen met anderen

Het maken van duidelijke keuzes, hoe moeilijk en onbereikbaar iets soms ook lijkt, helpt je bij het bereiken van je doelen. De gewaarwording dat alles beweegt naar die door jou gemaakte keuze is een waanzinnig gevoel. Alsof onzichtbare krachten je hebben geholpen dit te volbrengen. Maar het maken van alleen de keuze is vaak niet genoeg, heb ik ook ervaren.

Een goede voedingsbodem is net zo belangrijk. Je moet openstaan voor de gevolgen en nieuwe mogelijkheden die je keuze hebben ontsloten, en die dan ook nog eens durven aanpakken. Zo heb ik zo’n twee jaar geleden voor mijzelf besloten om me meer te richten op strategie en concepting en minder op ontwerp. Op dat moment was de tijd er ook echt rijp voor: qua werk zat ik goed, ik hoefde niet meer per se elke klus aan te pakken om de huur te kunnen betalen.

Dus richtte ik de cases op mijn website meer in op strategie en concept, paste ik mijn persoonlijke verhaal aan en – erg belangrijk – lichtte ik mijn toenmalige opdrachtgevers in over mijn wens om meer strategie- en conceptwerk te gaan doen. Daarnaast ging ik uit eigen beweging campagnes voor hen ontwikkelen als ik een kans voor hen zag.

Dit alles heeft geresulteerd naar mijn positie nu, waar ik ontzettend gelukkig van word. Wat ik heb geleerd is: maak mensen deelgenoot van jouw keuzes en het doel dat je voor ogen hebt. Zo worden keuzes niet alleen tastbaar voor jezelf, maar kunnen anderen jou ook helpen met het bereiken van je doelen. Ook de keuze om nu hier in Zuid-Spanje te zitten, is mogelijk gemaakt door het delen van deze plannen met opdrachtgevers en naasten. Zij hebben zich ook flexibel opgesteld en vormen daarbij een belangrijk aandeel in de totstandkoming van onze (kleine) droom.

Inzicht 5: Doe af en toe écht niks

En misschien het aller-, allermoeilijkste: doe af en toe even helemaal niks. In deze tijd van ontelbare mogelijkheden en evenveel afleidingen en prikkels lijkt het soms onmogelijk om echt even helemaal niks te doen. Elke minuut moet besteed worden aan iets nuttigs of afleidends: in de wachtruimte bij de tandarts, in de trein, tijdens de koffiepauze is het zo gemakkelijk om je telefoon te pakken en langs al die foto’s en berichten te swipen. Maar juist in de momenten van niets doen, zit de meeste potentie. Ga eens een half uur op je balkon zitten, op een bankje in het park of in een luie stoel in de woonkamer. Zónder afleidingsmechanismes, gewoon voor je uit kijkend. Je kan nu je gedachten de vrije loop laten, ruimte in je hoofd creëren, inspiratie laten opkomen voor nieuwe ideeën of gewoon alles juist even op een rijtje zetten.

‘Nu we hier zijn, wil ik wel alles zien en meemaken!’

Het was een persoonlijk doel voor mij tijdens deze work-acion. En verdomd, je een beetje vervelen is inderdaad ontzettend moeilijk. ‘Nu we hier zijn, wil ik wel alles zien en meemaken!’ Maar alles gezien hebben, maakt niet per se gelukkiger heb ik gemerkt. Vijftien minuten naar een landschap kijken kan veel waardevoller zijn dan in een gehaast uur verschillende bezienswaardigheden ‘afvinken’. Juist dit kwartiertje ‘niks doen’ blijft je bij en maakt een diepe indruk.

Trouwens, in het begin van het ‘bewust niks doen’ werd ik erg onrustig. Ik blijf het moeilijk vinden, maar ik merk wel dat het me ook echt meer rust en ruimte voor inspiratie geeft.

Lekker bezig blijven (met dromen)

Straks zit ik weer 2400 kilometer noordelijk van dit zonnige oord te werken. Ik laat hier dingen achter, maar neem hopelijk ook wat goede lessen mee. Het zijn toch vraagstukken waar ik al geruime tijd bewust mee bezig was, dus ik ga mijn best doen dit in stand te houden in onze Groningse habitat.

Deze twee weken Andalusië smaken wel naar heel veel meer. Naar nieuwe mogelijkheden waarvan ik eerst dacht dat het onmogelijk zou zijn, naar het combineren van werken en lekker leven. Ik ben een heerlijke ervaring rijker en een stapje dichter bij de droom van een eigen plek hier onder de zon.